Η φορολογική μεταχείριση της εφάπαξ αποζημίωσης
Της Μάρθας Παπασωτηρίου
Σε συνέχεια πολλών ερωτημάτων, που είχαν υποβληθεί στη Διεύθυνση Φορολογίας του Υπουργείου Οικονομικών, αναφορικά με τη φορολόγηση της εφάπαξ αποζημίωσης, που δίνεται σε εργαζόμενο κατά την απόλυσή του, η ΑΑΔΕ εξέδωσε την εγκύκλιο, Ε 2212/17-11-2021, με την οποία παρέχονται διευκρινίσεις ως προς την έννοια της εφάπαξ αποζημίωσης.
Ενώ, εν προκειμένω, η διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 15 του Ν. 4172/2013 ορίζει την κλίμακα φορολόγησης μισθωτών και συνταξιούχων, με τη διάταξη της παρ. 3. του άρθρου 15 του ν. 4172/2013 ορίζεται ότι, με την επιφύλαξη της περίπτωσης στ΄ της παρ. 1 του άρθρου 14 (εφάπαξ καταβαλλόμενη παροχή από ταμεία πρόνοιας και ασφαλιστικούς οργανισμούς του Δημοσίου, καθώς και επαγγελματικά ταμεία που έχουν συσταθεί με νόμο στους ασφαλισμένους και τα εξαρτώμενα μέλη του ασφαλισμένου), φορολογείται αυτοτελώς, με εξάντληση της φορολογικής υποχρέωσης, κάθε εφάπαξ αποζημίωση, που παρέχεται από οποιονδήποτε φορέα και για οποιονδήποτε λόγο διακοπής της σχέσεως εργασίας ή άλλης σύμβασης, η οποία συνδέει το φορέα με τον δικαιούχο της αποζημίωσης. Ο φόρος επιβάλλεται για ποσό αποζημίωσης άνω των 60.000 ευρώ και συγκεκριμένα υπολογίζεται:
– Από 60.000,01 έως 100.000 ευρώ με συντελεστή 10%
– Από 100.000,01 έως 150.000 ευρώ με συντελεστή 20% και
– Άνω των 150.000 ευρώ με συντελεστή 30%.
Ευνοϊκότερο καθεστώς
Με την ανωτέρω διάταξη, θεσπίστηκε για το συγκεκριμένο εισόδημα ειδικό, ευνοϊκότερο φορολογικό καθεστώς, σε σχέση με τη γενική ρύθμιση της παρ. 1 του άρθρου 15, που εφαρμόζεται για τη φορολόγηση του εισοδήματος από μισθωτή εργασία και συντάξεις.
Με την εγκύκλιο διευκρινίζεται ότι η εν λόγω διάταξη εφαρμόζεται για την εφάπαξ αποζημίωση, που λαμβάνουν φυσικά πρόσωπα για οποιονδήποτε λόγο διακοπής της σχέσεως εργασίας ή άλλης σύμβασης.
Περιλαμβάνεται κάθε εφάπαξ αποζημίωση
Επομένως, από τη γραμματική διατύπωση της ανωτέρω διάταξης προκύπτει ότι στο πεδίο εφαρμογής της περιλαμβάνεται κάθε αποζημίωση, που καταβάλλεται εφάπαξ για οποιονδήποτε λόγο διακοπής της σχέσεως εργασίας ή άλλης σύμβασης, χωρίς να τίθεται ως προϋπόθεση η καταβολή της αποζημίωσης λόγω απόλυσης του εργαζομένου και χωρίς να απαιτείται να πληρούνται ειδικότερες προϋποθέσεις, που τυχόν τίθενται από την εργατική νομοθεσία, για τη θεμελίωση της υποχρέωσης καταβολής αποζημίωσης από τον εργοδότη.
Επομένως, στο πεδίο εφαρμογής της διάταξης εμπίπτει και η εφάπαξ αποζημίωση που παρέχεται οικειοθελώς από τον εργοδότη για την κατόπιν συμφωνίας με τον μισθωτό λύση και κατάργηση της σύμβασης εργασίας, εφόσον καταβάλλεται εφάπαξ και εξαιτίας της διακοπής της σχέσεως εργασίας.
Στο σημείο αυτό να αναφέρουμε ότι σε περίπτωση οικειοθελούς αποχώρησης, ο εργοδότης πολλές φορές δεν προέβαινε στην καταβολή αποζημίωσης του εργαζόμενου. Μετά την διευκρίνιση, που παρέχει η εγκύκλιος, όλοι οι εργοδότες θα υποχρεούνται στην καταβολή αποζημίωσης, αφού ο φορολογικός νόμος, όπως αναφέρθηκε και ανωτέρω, δεν κάνει αναφορά σε συγκεκριμένο λόγο διακοπής της εργασιακής σχέσης.
* Η κα Μάρθα Παπασωτηρίου είναι Partner / Head of Tax, Lawyer στην Andersen Tax, Greece.
πηγη: www.capital.gr