Τι αλλάζει στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα με την επαναφορά της διαιτησίας
Νέες προοπτικές διεκδίκησης ανοίγονται για τα συνδικάτα μετά την απόφαση της ολομέλειας του ΣτΕ που έκρινε αντισυνταγματική την κατάργηση της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία.
Το μνημόνιο ΙΙ προέβλεπε από 14.2.2012 ότι η προσφυγή στη διαιτησία γίνεται αποκλειστικά με κοινή συμφωνία των μερών δηλαδή του εργοδότη και του σωματείου, ακυρώνοντας ουσιαστικά τη διαδικασία αφού όπως είναι εύλογο εδώ και δύο χρόνια που ισχύει ο νόμος δεν έχει καταγραφεί ούτε μία προσφυγή.
Με το καθεστώς που υπήρχε στη διαιτησία (Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας) μπορούσε να προσφύγει είτε η πλευρά των εργαζομένων (συνδικαλιστικές οργανώσεις) είτε η πλευρά των εργοδοτών, όταν αποτύγχαναν οι μεταξύ τους διαπραγματεύσεις για τη σύναψη συλλογικής σύμβασης εργασίας που αφορούσαν αποδοχές , επιδόματα, άδειες, αργίες κλπ.
Μετά την απόφαση περί αντισυνταγματικότητας της ρύθμισης για την κατάργηση του δικαιώματος προσφυγής στη Διαιτησία, θα επέλθει η πρώτη ανατροπή μετά την εκθεμελίωση εν μία νυχτί των εργατικών δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα ,από τη στιγμή που επανέρχεται ο θεσμός της διαιτησίας με τους ευνοϊκούς όρους του παρελθόντος, δεκάδες σωματεία θα προσφύγουν μονομερώς στον ΟΜΕΔ ο οποίος θα υποχρεώσει τους εργοδότες να υπογράψουν συλλογικές συμβάσεις για να μην έχουν ποινικές κυρώσεις.
Ποιες είναι οι επιπτώσεις στην αγορά εργασίας:
– Σημαντικό ρόλο και πάλι για τα σωματεία καθώς και τις συλλογικές συμβάσεις που έχουν εξαφανιστεί από την ελληνική επικράτεια.
– Ακυρώνονται η έστω περιορίζονται δραστικά οι ατομικές συμβάσεις που έχουν κατακλύσει την αγορά εργασίας μειώνοντας τις αποδοχές των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα κατά 25%-30%.
-Ανατρέπονται οι προϋπολογισμοί εργατικού κόστους των επιχειρήσεων που θα κληθούν να καταβάλλουν αυξήσεις.
-Επανέρχονται θεσμικές απολαβές που προβλέπονται στις συλλογικές συμβάσεις ,όπως επιδόματα , άδειες και ωράριο εργασίας.
Οι αποδοχές δεν είναι δυνατόν να επανέλθουν στα προ της κρίσης επίπεδα. Ωστόσο, μπορούν να αυξηθούν μέσω της υπογραφής συλλογικών συμβάσεων σε σχέση με την ελεύθερη πτώση που έχουν υποστεί με τις ατομικές συμβάσεις.