Ο κρατισμός καταδίκασε τον αγροτικό τομέα
Του Παναγιώτη Σταμπουλίδη
Είναι, εξαιρετικά δυσάρεστο αλλά δυστυχώς αληθές, ότι τουλάχιστον επί τρεις δεκαετίες, όλοι όσοι διέθεταν βήμα στο δημόσιο διάλογο, αναφέρονταν μονίμως στην Ελλάδα της παραγωγής, των ποιοτικών προϊόντων και, ιδιαιτέρως, στην ανάγκη εξωστρέφειας της πρωτογενούς παραγωγής. Παρόλα αυτά “εξάγουμε” δισεκατομμύρια ευρώ για εισαγωγή προϊόντων και πρώτων υλών.
Η προσμονή για καλύτερες ημέρες για την αγροτική οικονομία στηριζόταν στη δυναμική που αποκτούσε συνεχώς τόσο η τιμή των προϊόντων, όσο και το ίδιο το εισόδημα, παράλληλα με το νέο ενισχυτικό, από πλευράς ευρωπαϊκών ενισχύσεων, περιβάλλον. Η όποια διόρθωση ή και μείωση που παρατηρήθηκε την τελευταία δεκαετία, ισοσκελίστηκε από το χαμηλό κόστος δανεισμού αλλά και τον πακτωλό των Κοινοτικών επιδοτήσεων που εισέρρευσαν στην χώρα.
Τι έγινε λοιπόν και χάσαμε το momentum να αναδιαρθρώσουμε το παραγωγικό μας μοντέλο; Γιατί δεν αδράξαμε την ευκαιρία των νέων αναπτυσσόμενων αγορών αλλά και της ίδιας της κοινής ευρωπαϊκής αγοράς;
Πολύ απλά η αγροτική οικονομία όπως και η υπόλοιπη επιχειρηματικότητα, με αρκετές πάντα φωτεινές εξαιρέσεις, παραδόθηκε στην αγκαλιά του κρατικού προστατευτισμού και όταν στην υπόλοιπη Ευρώπη οι παραγωγικές τάξεις αναδιάρθρωναν τις καλλιέργειες τους και εκσυγχρόνιζαν την παραγωγική διαδικασία μειώνοντας τα κόστη, στην χώρα μας επικρατούσε το “όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά”, δίνονταν παράνομες κρατικές ενισχύσεις και το ΑΕΠ της αγροτικής οικονομίας “μετανάστευσε” για τις Ανατολικές χώρες!
Σήμερα, παρότι η χώρα ουσιαστικά πτώχευσε και βρίσκεται σε κατάσταση προγράμματος εξωτερικής βοήθειας, η εγχώρια παραγωγή άντεξε και σε έναν μεγάλο βαθμό αυτορυθμίστηκε, ανοίγοντας νέους δρόμους και διαδικασίες για την διάθεση των προϊόντων της. Βεβαίως, οι τιμές παραγωγού και καταναλωτή είναι στάσιμες για μεγάλο διάστημα, δημιουργώντας αποπληθωρισμό και πτώση του τζίρου, κλπ.
Όμως αυτό δεν αρκεί για να καταστήσει την ελληνική αγροτική οικονομία ανταγωνιστική και βιώσιμη. Χρειάζεται να ληφθούν μέτρα που:
* Θα βάζουν τέλος στον μικρό και πολυτεμαχισμένο κλήρο, θεσπίζοντας αντικίνητρα για όσους κατέχουν έκταση που δεν εντάσσεται στην εγχώρια παραγωγή.
* Θα περιορίζουν το κόστος της γραφειοκρατίας με την θέσπιση μέτρων που θα αποτελούν την “εθνική βίβλο” για την έναρξη και ανάπτυξη της αγροτικής δραστηριότητας.
* Θα μειώνουν ραγδαία το ενεργειακό κόστος παραγωγής σε πραγματικό χρόνο. Θεσπίζοντας, ακόμη, την επαγγελματική ηλεκτρονική κάρτα του παραγωγού με την οποία θα διαμορφώνεται το οικονομικό του προφίλ [(έσοδα πωλήσεων, επιχορηγήσεων, κλπ) – έξοδα (ενεργειακά κόστη, πρώτων υλών, συντήρησης κλπ)].
* Θα συνδέουν το εισόδημα με την πραγματική παραγωγή και τη διάθεση των προϊόντων, προκείμενου να μειωθεί το κόστος του παραεμπορίου.
* Θα ενισχύουν την ρευστότητα των παραγωγών και των εμπόρων. Βασική προϋπόθεση για την επιβίωση των κλάδων είναι η εξυγίανση της αγοράς και ενίσχυση των ρευστότητας των επιχειρήσεων. Γι’ αυτό, στο σημείο αυτό, χρειάζονται πολιτικές σοκ. Προτείνεται, η απαλλαγή από ΦΠΑ όσων μεταποιητικών μονάδων χρησιμοποιούν για την παρασκευή προϊόντων ελληνικές πρώτες ύλες. Είναι χαμηλού δημοσιονομικού κόστους και δημιουργεί αντίστροφη ροπή για τη χρήση ελληνικών προϊόντων. Παράλληλα, καθιστά πιο ανταγωνιστικά τα ελληνικά προϊόντα. Αυτό θα ισχύει και για τα προϊόντα που χρησιμοποιούνται και στις εκτροφές (ζωοτροφές, ιχθυάλευρα).
* Θα απελευθερώνουν και θα ενισχύουν την συνεταιριστική αντίληψη, βασισμένη σε υγιή πρότυπα, μακριά από την παρακμιακή αντίληψη της παλαιάς πελατειακής Ελλάδας.
* Θα εξαλείφουν άγνωστα κρατικά κόστη μη ανταποδοτικά για την πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή.
* Θα αναγνωρίζουν το μεταναστευτικό δυναμικό ως παραγωγικό δυναμικό όπου και εάν χρησιμοποιείται (χωράφι, μεταποίηση κλπ).
Ποτέ δεν είναι αργά για να προκόψει ο τόπος. Αρκεί να μην διστάσουμε να πιάσουμε τον ταύρο από τα κέρατα και να κάνουμε το σωστό για το κοινό συμφέρον.
*Ο κ. Παναγιώτης Σταμπουλίδης, είναι Διευθύνων Σύμβουλος, του Οργανισμού Κεντρικών Αγορών & Αλιείας ΑΕ